Lucyna Krzemieniecka
urodziła się 11 maja 1907 roku w Warszawie.

Poetka i prozaik, studiowała filologię polską i romańską na Uniwersytecie Warszawskim.

Zadebiutowała w 1926 r., wierszem "Szczęście" opublikowanym na łamach dodatku literackiego "Głosu Prawdy". Należała do grupy poetyckiej Kwadryga. Swoje utwory ogłaszała w "Bluszczu", "Głosie Literackim", "Głosie Prawdy".  Od 1928 r. poświęciła się wyłącznie pisaniu dla dzieci i młodzieży, opublikowała m.in: "Idzie Nowy Roczek" (1930), "Bajdy ciotki Adelajdy" (1932), "Cudowne okulary" (1932), "Przygody Gapcia" (1934), oraz "Z przygód krasnala Hałabały" (1936) W czasie okupacji niemieckiej mieszkała w Warszawie,  po zakończeniu II wojny światowej mieszkała do 1948 w Łodzi po czym wróciła do Warszawy. Współpracowała m.in. z czasopismami "Płomyk", "Płomyczek", "Słonko", "Iskierka", "Świerszczyk", a także z Polskim Radiem i teatrem "Baj". Zmarła w 1955 r., w Warszawie.
W okresie powojennym wydała m.in. "Kariera Franka Żyrafy" (1948), "Kłopoty Burka z podwórka" (1948), "O dębie, co żołędzie rozdawał" (1949). Po śmierci autorki ukazały się: Bajże baju po zwyczaju (1956) i Domek zapomnienia (1956).

Uprawiane przez Krzemieniecką formy literackie to wiersze, powiastki, małe obrazki i opowiadania, baśnie poetyckie, komedyjki, pisane często typową dla niej rymowaną prozą, w której wykorzystywała motywy bajek, legend, piosenek, przysłowia, porzekadła, i fantastykę ludową. Szczególnie znaczącym w twórczości autorki gatunkiem literackim okazała się bajka dziecięca - sfabularyzowana i magiczna. Poetka rozwijała motywy baśniowe o kopciuszku, o sierotach, kreśliła sugestywne obrazy przyrody, umiejętnie łączyła wątki z życia realnego z fantastycznym. Dla osiągnięcia określonych celów wychowawczych wykorzystywała zjawiska personifikacji i antropomorfizacji przyrody Szczególnie wyraźnie motywy te widoczne są w bajkach zamieszczonych w zbiorze "Słomkowy łańcuszek", które w znacznej części wywodzą się z przysłów i pogwarek ludowych, a także w bajkach wierszowanych opartych na motywach ludowych pt. "Bajże baju po zwyczaju". Twórczość fantastyczna Krzemienieckiej, zespolona z powszednim dniem, z tym wszystkim, co bliskie dziecku, z przyrodą, z cennymi w sensie wychowawczym wartościami etycznymi, ukazuje piękno życia i urok ludzkiej dobroci, uczy wrażliwości na ludzkie cierpienie i pojmowania dobra. Opracowane przez pisarkę motywy bajkowe i wątki baśniowe mogą być wykorzystywane do rozwijania uczuć dziecka i kształtowaniu jego postawy moralnej. Dlatego jej dzieła nie tracą aktualności i świeżości mimo upływu lat. Znane są też jej utwory sceniczne takie jak: "Historia cała o niebieskich migdałach", "O młynarzu Sylwestrze", "Leśne rachuneczki". Inne znane utwory autorki to: "Przyjechała zima wozem", "Jak Sebastianek nauczył się tabliczki mnożenia", "Dziwni goście". W roku 1952 otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży.